اینکار موفق بودند. برای همین باید مدل تجمع را عوض کرد. باید خیلی سریع،
در یک مکان گسترده، جمعیتی بینظیر جمع شوند.
فاصله امام حسین تا آزادی ده کیلومتر است و به اندازه کافی گستره است.
یکنواخت پرش کنید. برای اینکار، ساکن هر کجا که هستید سعی کنید با طی یک
مسیر شمالی یا جنوبی خودتان را به مسیر برسانید. و در آن اطراف صبر کنید
تا جمعیت به حد کافی جمع شود. لازم نیست در خط مقدم باشید، خودتان را به
نزدیکی مسیر برسانید و هر چقدر که شهامت داشتید جلو بروید. حضور شما برای
بقیه جمعیت قوت قلب است، هرچند که عقب ایستاده باشید، حتی سر کوچه
خودتان!
مسیرهای جایگزین احمقانه هستند. مسیر جایگزینی نیست. همان دور و بر
میمانیم تا مسیر اصلی باز شود. سعی کنید خیلی پراکنده نشوید و از مسیر
اصلی دور نشوید. هدف سرکوبگران همین است. در صورتیکه شمارا پراکنده
کردند، در خیابان اطراف دوری بزنید و دوباره به مسیر اصلی باز گردید.
آنقدر اینکار را بکنید تا خسته شوند.
خدا میداند فردا چه پیش بیاید. شاید در خیابان ماندیم و شام غریبان را
هم همانجا گرفتیم. شاید شام غریبان در بیت رهبری بود. یا بیرون زندان
اوین، یا داخل زندان اوین!
به هر حال، این فرصت ماست تا به یاری حسین و فرزندش به آزادی برسیم.
بیایید و میلیونی بیایید.
من نمیدانم، اما فکر کنم بد نباشد فکری به حال بعضی چیزها کرد:
* خط ویژه وسط خیابان انقلاب، میتواند مسیر خوبی برای تدارکات سرکوبگران
باشد. باید فکری به حالش کرد.
* شاید بشود در مسیرهای مناسب ترافیک ایجاد کرد تا سرکوبگران نتوانند
حرکت کنند. یک پایگاهشان ورزشگاه شهید شیرودی است.
* موتور نیاز به بنزین دارد. فردا روز حرکت و بنزین سوزاندن است.
* آب، غذا، دوربین، کمکهای اولیه و ... کاپشن کلی جیب دارد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر