بروند. این بهترین فرصت است که توی دل سران کودتا را خالی کنیم. به نظر
من این کارها را باید کرد:
سالن را پر کنید و تا سخنران سالن را ترک نکرده از آن خارج نشوید. اگر
خارج شوید، سالن ممکن است خالی نماند و با طرفداران کودتا پر شود.
در شروع سخنرانی آرام باشید. اجازه بدهید سخنران فکر کند که اوضاع تحت کنترل است.
بعد از شروع سخنرانی، هنگامیکه سخنران دور گرفت، کم کم با نمادهای بی‌صدا
مثل حرف وی نشان دهید که اوضاع طور دیگری است. اینکار اعصاب سخنران را
خراب می‌کند.
در مرحله بعد در پایان جملات سخنران، کوتاه اما محکم شعارهای اعتراضی
بدهید، هو بکنید و یا سوت بزنید. اما سریع ساکت شوید تا سخنران ادامه
بدهد.
هنگامیکه سخنران پایان سخن را اعلام کرد، بی وقفه شعار بدهید.
لطفاً لنگه کفش پرتاب نکنید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر