چرا جمعه نه؟

چرا تظاهرات را به جای جمعه بعد از نماز جمعه، امروز، چهارشنبه و در ساعت اداری برگزار کرده‌اند؟

برای اینکه جمعه ادارات دولتی بسته هستند نمی‌شود مردم خود جوش را گرد هم آورد!

پیراهن عثمان: اجرای شماره ۳

عکس خمینی را آتش زدند. کارگر نیافتاد. تهمت زدند که به امام حسین بی‌احترامی کردند، آن هم کسانی که الگویشان حسین است، کارگر نیافتاد. امروز چه می‌خواهند بکنند؟ چه چیز را قرار است به آتش بکشند؟

شیطنت

خشونت آری یا نه؟ نمی‌خواهم به این سوال پاسخ بدهم، فقط می‌خواهم یاد آوری کنم که یک گزینه میانی هم هست و آن شیطنت نام دارد. شیطنت دل آدم را خنک می‌کند، اما به خشنی خشونت نیست. مثالهایی از شیطنت‌های ممکن:

• قطع کردن سیم تلفن اداره‌ها و بانکها.
• تکان دادن دیش‌های بالای بانکها.
• زدن قفل به کرکره بانکها.
• از خلاقیت‌تان استفاده کنید...

خیلی کثیف هستند، اما چقدر؟

فکر می‌کنید اینقدر کثیف و پست باشند که حاضر شوند در میان راهپیمایان
خودی بمب منفجر کنند تا دستاویز بهتری برای سرکوب هرچه بیشتر جنبش سبز
داشته باشند؟

یکباره از امام حسین تا آزادی را پر از جمعیت می‌کنیم

نیروهای ضد شورش به هسته‌های اولیه و خط مقدم راهپیمایی حمله می‌کنند. در
اینکار موفق بودند. برای همین باید مدل تجمع را عوض کرد. باید خیلی سریع،
در یک مکان گسترده، جمعیتی بی‌نظیر جمع شوند.
فاصله امام حسین تا آزادی ده کیلومتر است و به اندازه کافی گستره است.
یکنواخت پرش کنید. برای اینکار، ساکن هر کجا که هستید سعی کنید با طی یک
مسیر شمالی یا جنوبی خودتان را به مسیر برسانید. و در آن اطراف صبر کنید
تا جمعیت به حد کافی جمع شود. لازم نیست در خط مقدم باشید، خودتان را به
نزدیکی مسیر برسانید و هر چقدر که شهامت داشتید جلو بروید. حضور شما برای
بقیه جمعیت قوت قلب است، هرچند که عقب ایستاده باشید، حتی سر کوچه
خودتان!

مسیرهای جایگزین احمقانه هستند. مسیر جایگزینی نیست. همان دور و بر
می‌مانیم تا مسیر اصلی باز شود. سعی کنید خیلی پراکنده نشوید و از مسیر
اصلی دور نشوید. هدف سرکوبگران همین است. در صورتیکه شمارا پراکنده
کردند، در خیابان اطراف دوری بزنید و دوباره به مسیر اصلی باز گردید.
آنقدر اینکار را بکنید تا خسته شوند.

خدا می‌داند فردا چه پیش بیاید. شاید در خیابان ماندیم و شام غریبان را
هم همانجا گرفتیم. شاید شام غریبان در بیت رهبری بود. یا بیرون زندان
اوین، یا داخل زندان اوین!
به هر حال، این فرصت ماست تا به یاری حسین و فرزندش به آزادی برسیم.
بیایید و میلیونی بیایید.

من نمی‌دانم، اما فکر کنم بد نباشد فکری به حال بعضی چیزها کرد:
* خط ویژه وسط خیابان انقلاب، می‌تواند مسیر خوبی برای تدارکات سرکوبگران
باشد. باید فکری به حالش کرد.
* شاید بشود در مسیرهای مناسب ترافیک ایجاد کرد تا سرکوبگران نتوانند
حرکت کنند. یک پایگاهشان ورزشگاه شهید شیرودی است.
* موتور نیاز به بنزین دارد. فردا روز حرکت و بنزین سوزاندن است.
* آب، غذا، دوربین، کمک‌های اولیه و ... کاپشن کلی جیب دارد!

سخنرانیهای شانزده آذر

در روز شانزده آذر ممکن است تعدادی از مقامات برای سخنرانی به دانشگاه‌ها
بروند. این بهترین فرصت است که توی دل سران کودتا را خالی کنیم. به نظر
من این کارها را باید کرد:

سالن را پر کنید و تا سخنران سالن را ترک نکرده از آن خارج نشوید. اگر
خارج شوید، سالن ممکن است خالی نماند و با طرفداران کودتا پر شود.

در شروع سخنرانی آرام باشید. اجازه بدهید سخنران فکر کند که اوضاع تحت کنترل است.

بعد از شروع سخنرانی، هنگامیکه سخنران دور گرفت، کم کم با نمادهای بی‌صدا
مثل حرف وی نشان دهید که اوضاع طور دیگری است. اینکار اعصاب سخنران را
خراب می‌کند.

در مرحله بعد در پایان جملات سخنران، کوتاه اما محکم شعارهای اعتراضی
بدهید، هو بکنید و یا سوت بزنید. اما سریع ساکت شوید تا سخنران ادامه
بدهد.

هنگامیکه سخنران پایان سخن را اعلام کرد، بی وقفه شعار بدهید.

لطفاً لنگه کفش پرتاب نکنید!